Οι λυρικές αποχρώσεις ενός λόφου στη Βόρεια Ελλάδα και ένας μυστικός κόλπος στην Πελοπόννησο έχουν στήσει τα πιο ονειρικά καταφύγια της σκέψης. Aπό το Ιμαρέτ στο Κυρίμαι, από τον λόφο της Παλιάς Πόλης της Καβάλας στον κόλπο του Γερολιμένα στη Μάνη, μια διαφορετική απόδραση ακολουθεί τα βήματα του χρόνου. Γιατί ο σεβασμός στο ωραίο μετρά αιώνες σε πολύτιμα τετραγωνικά μέτρα ιστορίας.

Υπάρχουν τόποι που σταδιακά ανακαλύπτεις και άλλοι, που αναλαμβάνουν το καλωσόρισμα μονομιάς, δίχως να προφτάσεις να βγεις από την νοητή κάψουλα μεταφοράς που σε έφερε ως εκεί. Το Ιμαρέτ σε καλωσορίζει στο κατώφλι της ιστορίας και δεν αρκείται σε υποσχέσεις. Απλά αφήνεται σε εσένα και διηγείται όση αλήθεια μπορείς να αντέξεις. Ως ένα ευφάνταστο αντίβαρο στο αίσθημα επαναφοράς από το παρελθόν, η δική του ιστορία ξεκινά από τα έξι γράμματά του και η πύλη για την ελληνική γλώσσα ερμηνεύει: ιμαρέτιον το· ιμαράτι· ιμαράτιον· ’μαρέτιν. [<τουρκ. imaret]: μουσουλμανικό φιλανθρωπικό ίδρυμα, συγκρότημα κτισμάτων με φιλανθρωπικό και θρησκευτικό χαρακτήρα.Το Ιμαρέτ χτίστηκε το 1817 ως δώρο του Μωχάμετ Αλή Πασά (Μωχάμετ Άλη), ιδρυτή της αιγυπτιακής δυναστείας, στην πόλη που γεννήθηκε. Αποτελεί μέχρι σήμερα βακούφι του αιγυπιακού κράτους. Στην αρχική του μορφή περιελάμβανε δύο μεντρεσέδες -μουσουλμανικά ιεροδιδασκαλεία- και ένα μεκτέμπ -πρωτοβάθμιο σχολείο. Στην κεντρική  αίθουσα διδασκαλίας και προσευχής, που μοιάζει με τζαμί με υποβλητικό θόλο, στέκει σήμερα η βιβλιοθήκη. Το πολύπαθο κτίριο δέχθηκε πλήγματα στο πέρασμα των χρόνων, άλλαξε σκοπούς χρήσης, φιλοξένησε πρόσφυγες, μετατράπηκε σε πτωχοκομείο, στη συνέχεια σφραγίστηκε και εγκαταλείφθηκε. Αναγεννήθηκε χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες της κας. Άννας Τζούμα Μισσιριάν, διευθύντριας της μονάδας. Ο χώρος απέκτησε προσωπικότητα που ίσως αποζητούσε από την πρώτη στιγμή δημιουργίας του.

Υψηλές προδιαγραφές και αισθητική σε ένα δημιούργημα φιλοτεχνημένο με μεράκι επανακαθορίζουν την αυτοκρατορική πολυτέλεια σε γοητεία ανατολής. Ο κ. Μιχάλης Λυχούνας, Αρχαιολόγος, μας ξεναγεί με κάθε λεπτομέρεια στο εσωτερικό του πολυτελούς ξενοδοχείου. Τρεις εσωτερικοί κήποι, όπου μόνο τα νερά από την υπαίθρια κινστέρνα και τα συντριβάνια μπορούν να αποδώσουν decibel. Σήμα κατατεθέν για την πόλη, το Ιμαρέτ μοιάζει να διαγράφει το αρχιτεκτονικό του αποτύπωμα από πάνω προς τα κάτω. Νιώθεις ότι οι καλοσχηματισμένες επαναλαμβανόμενες μολύβδινες φιγούρες δεν θα μπορούσαν να πάρουν άλλη μορφή και ακολουθείς τις γραμμές τους, ξεκινώντας από τους τρούλους ως τη βάση. Οι δυνάμεις που συγκρατούν τις αψίδες αλληλοεξουδετερώνονται, δίχως να λογαριάζουν το βάρος που ανασηκώνουν. Το οθωμανικό μπαρόκ έχει την τιμητική του.

Προσωπικό και επισκέπτες γίνονται κοινωνοί σε μια μυσταγωγία φιλοξενίας που περνά μέσα από την απόλυτη ιδιωτικότητα σε θολοσκέπαστα δωμάτια και σουίτες (26), ανάβει άσπρα και υπόλευκα κεριά στις στοές της γαλήνης, φωτίζοντας μπακιρένιες λεπτομέρειες. Το παραδοσιακό χαμάμ είναι έτοιμο για χαλαρωτικά μασάζ. Η αίθουσα τσαγιού του Ιμαρέτ ακολουθεί και αυτή το τελετουργικό του καθημερινού απογευματινού σερβιρίσματος με θέα στο λιμάνι και την πόλη της Καβάλας.  Έφθασε ήδη το βράδυ, η καληνύχτα έχει τη δική της ιεροτελεστία σε αυτήν εδώ τη γωνιά της Παλιάς Πόλης. Και το αύριο φωτίζει κάθε σκέψη…

Σε ένα παιχνίδι με τον χρόνο, 130 χρόνια πριν, μαθαίνουμε για την ιστορία ενός ακόμα μνημειώδους χώρου, έτοιμου να μας υποδεχθεί λίγο πριν το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής ευρωπαϊκής γειτονιάς, το ακρωτήριο Ταίναρο. Ένας απότομος μακρόστενος βράχος με το όνομα Κάβο Γκρόσο (Cavo Grosso) αγκαλιάζει στον κόλπο του, τον Γερολιμένα της Μάνης. Πάνω στα βράχια στέκει υπερήφανο το Κυρίμαι, έχοντας γράψει τη δική του ιστορία για να φθάσει στο σήμερα και να γίνει μια πολύτιμη γωνιά boutique πολυτέλειας και ελευθερίας της χώρας, με τη συμβολή του ιδιοκτήτη κ. Αλέξανδρου Κυρίμη.

Μέλος του δικτύου ανεξάρτητων ελληνικών boutique ξενοδοχείων τεσσάρων και πέντε αστέρων Trésor Hotels &Resorts, το Κυρίμαι συστήνεται μέσα από την πέτρα, το ξύλο και την παράδοση. Εισέρχεσαι στον χώρο μέσα από μια επιβλητική καμάρα και νιώθεις ότι αντλείς την απόλαυση από κάτι βαθύτερο. Τα vibes της γης που πατάς γράφουν τη σύνοψη στο μουσείο ιστορίας της μονάδας, στην παλιά ξυλαποθήκη, όπου θα βρεις κυρίως αρχεία και έντυπα αλλά και εκατοντάδες βιβλία. Τα νιώθεις ακόμα πιο έντονα στον μώλο, από όπου σήμερα απολαμβάνεις τις εναλλαγές ανάμεσα σε καφέ μανιάτικες πέτρες και γαλαζοπράσινους μεγαλειώδεις βυθούς.  Η ακμή του εμπορίου αγκυροβόλησε στα λίγα μέτρα άγριας γης και τροφοδότησε από εδώ τον Πειραιά, τη Σύρο, τον κόσμο της Ελλάδας και όλης της Μεσογείου, φθάνοντας ως τη Μασσαλία.

Σήμερα οι χώροι της κατοικίας, της αποθήκης, του παλιού καταστήματος και του πύργου έχουν περίτεχνα αναστηλωθεί και κρύβουν μικρές ιστορίες που βρέχονται στα νερά, όπου σμίγει το Ιόνιο με το Αιγαίο. Ανοίγεις το βιβλίο και ταξιδεύεις στις ξύλινες ξαπλώστρες γύρω από την πισίνα ή στους ζεστούς εσωτερικούς χώρους, ανάλογα με τον καιρό και τη διάθεση.

Όταν η ημέρα χαμογελά, ο χρόνος περνά πιο γρήγορα. Μπορείς να απολαύσεις ένα δείπνο στο εστιατόριο με θέα τον φάρο που αχνοφαίνεται στο Ταίναρο πριν κοιμηθείς αναπαυτικά σε ένα από τα 22 δωμάτια και σουίτες αγναντεύοντας τον ορίζοντα. Οι πειρατές δεν μένουν πια εδώ..