Είναι κάποιοι προορισμοί που σου υπενθυμίζουν ότι η ουσία της ευτυχίας βρίσκεται στα aller-retour, στα πίσω φεγγάρια της ησυχίας και στον μυροβόλο ήλιο. Στο νησί των αρωμάτων (Isola delle Spezie) η πραγματικότητα αποτίνει φόρο τιμής στον χρόνο. Είναι οι νέες αναμνήσεις που δημιουργείς με τους ανθρώπους σήμερα στο νησί και η νοσταλγία του χθες με όσα έζησες και κουβαλάς σαν φυλαχτό μαζί σου. Ζηλευτές εποχές από κύμα σε κύμα με το σκάφος, όταν πρώτος ο πατέρας σου σε μύησε στους κάβους των Σπετσών. Όταν η μητέρα σου στεκόταν δίπλα σε κάθε πλανάρισμα και ο αδερφός αδημονούσε για μεγάλες κλίσεις στο ποδόγκαζο. Εκείνα τα καλοκαίρια της νιότης είχαν τη γεύση της αλμύρας πιο έντονη περνώντας τα Τσελεβίνια. Προσπερνώντας τον Δοκό, σχημάτιζαν την πιο πράσινη εικόνα, που μπορούσες να ζωγραφίσεις ξαπλωμένη στον ορίζοντα. Ήθελες να υποκλιθείς και πάλι στο ανάστημα του Ποσειδωνίου (βλ. σχετικό άρθρο).Το Πάσχα στις Σπέτσες συντροφεύει τους ταξιδευτές σε τελετές μυσταγωγίας, φωτίζει τα νερά με τη λάμψη των πυροτεχνημάτων και αφήνει μια αλησμόνητη επίγευση γιορτής. Η εστέτ πολυτέλεια συγκεντρώνεται στους κόλπους του Παλιού Λιμανιού, στον Άγιο Νικόλαο, στα ανοιχτά του Αγίου Μάμα και στην Κουνουπίτσα.Αψηφώντας τα πλήθη, που συρρέουν σε ρυθμούς Αυγούστου, παρακολουθείς ξεχωριστές λειτουργίες χωρίς decibel εξωτερικών θορύβων. Με την έξοδο του Ιερού Επιταφίου, ψάλλονται τα εγκώμια συνοδεία γυναικείας χορωδίας και αφήνοντας πίσω τη Μητρόπολη του Αγίου Νικολάου, η ακολουθία διασχίζει τα στενά, περνά την Καποδιστριακή Στέγη Σπετσών και με μικρές στάσεις στα φωτισμένα σπίτια προχωράει περιμετρικά στη Ντάπια. Το επιστέγασμα της κατάνυξης βρίσκει το πλήθος στην Πλατεία Ποσειδωνίου, όπου συναντώνται οι Επιτάφιοι των ενοριών Αγίου Νικολάου, Αναλήψεως, Αγίου Αντωνίου και Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.Αν η δικτύωση είναι συνώνυμο και αυτών των ημερών για τους new age πρεσβευτές της τεχνολογίας, τότε τίποτα δεν θα εμποδίσει τους millenial χρήστες να γιορτάσουν στη Μητρόπολη των Σπετσών. Αξιοθαύμαστο παράδειγμα για τον σεβασμό που κερδίζεται και δεν επιβάλλεται, ο Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Νανακούδης, Ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης προσελκύει τον κόσμο μέσα από real-time φωτογραφίες και επίκαιρες selfie με ισχυρή δόση πίστης και μεγαλοπρέπειας.Ο Πατέρας Γρηγόριος όμως δεν μένει εκεί. Γίνεται “τοις πάσι τά πάντα” σε κάθε tag και comment, σε ξεχωριστά μυστήρια και τελετές και σε κάθε καινοτόμα πρωτοβουλία. Όπως αυτή της Κυριακής του Πάσχα, όπου δώσαμε σημείο συνάντησης στον Άγιο Μάμα για τον Εσπερινό της Αγάπης και την ανάγνωση του Ευαγγελίου στις γλώσσες του κόσμου.  Πρεσβεύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν υπάρχουν σύνορα στην πίστη, η λειτουργία ακούστηκε σε Αγγλικά, Αρμενικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Γεωργιανά, Δανικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Λατινικά, Ολλανδικά, Ουκρανικά, Ρουμανικά, Ρωσικά, Τουρκικά, Φιλιππινέζικα, στην Αττική Διάλεκτο, στη  Γλώσσα των Ομηρικών Επών, στην Τσακωνική διάλεκτο και στη Σεσελουά κρεολική (Seychellois Creole) από τις Σεϋχέλλες.Η λυρική σύμπτωση της χρονιάς έγινε ρεαλιστική ψευδαίσθηση όταν η Πρωτομαγιά μας βρήκε φέτος στο νησί των αρωμάτων. Τα μάτια δεν χορταίνουν να απολαμβάνουν την καλλιτεχνική δημιουργικότητα στο “κομμένο λουλούδι” στα ανθοστόλιστα σεπαρέ του Παλιού Λιμανιού. Ο λόγος απλός… εκεί φωλιάζει το “Ζαρντέν”, κάτι περισσότερο από ανθοπωλείο, ένας αειθαλής μίσχος επαγγελματικού καλλωπισμού, που γεμίζει με χρώμα την καθημερινότητα του νησιού και στολίζει με ξεχωριστό τρόπο τις καλύτερες στιγμές του. Ο Άγγελος δίνει τον καλύτερο εαυτό του από τη στιγμή του καλωσορίσματος μέχρι τη στιγμή που το λουλούδι θα βρει τη θέση που του αξίζει σε οποιαδήποτε μορφή και σχήμα. Η φύση ήδη χαμογελά. Σε μια καλά κρυμμένη ανθισμένη αυλή στην καρδιά της πόλης δίπλα στην Πλατεία του Ρολογιού μας περίμενε η Έφη με ένα κέρασμα για το “καλωσήλθατε” στο “Twin House”. Αυτή τη φορά στάθηκε το επίκεντρο για τη διαμονή μας κάτω από τη σκιά των περιποιημένων φυτών, που ζουν τη μεγαλύτερη αναρριχόμενη τρέλα τους. Στα must του πρωινού, τα φρέσκα γλυκά που προετοιμάζει η ίδια η Έφη. Τα πιρούνια δείχνουν σαφή προτίμηση στη μπουγάτσα, που βγαίνει καθημερινά ζεστή από τον φούρνο. Αν οι πιατέλες φιλοξενήσουν και κάποιο γλυκό από το γειτονικό ζαχαροπλαστείο “Βανίλια”, τότε η γλυκόζη θα σεβαστεί κάθε όριο υπέρβασης και θα επιτρέψει την υπερβολή στην απόλαυση για το ξεκίνημα της ημέρας. Στο “Βανίλια”, το μίξερ ανακατεύει την καινοτομία με την παράδοση για να ψηθούν γευστικά αμυγδαλωτά, γλυκά και πάστες, κουραμπιέδες και κάθε λογής γλυκιά έμπνευση, που παίρνει ξεχωριστή μορφή χάρη στη Σοφία. Πάντα χαμογελαστή, θα βρίσκεται εκεί στη Ντάπια, πάνω από τον Άγιο Αντώνιο μαζί με τον Γιάννη, προς τέρψη και ευχαρίστηση όσων περάσουν το κατώφλι του λιλιπούτειου χώρου ή καθίσουν στα παλ πολύχρωμα τραπεζάκια στο βοτσαλωτό της πλατείας.Φορτωμένοι χρώματα και αρώματα ξεκινήσαμε την περιήγηση. Με πρόλογο τον περίπατο στα στενά της πόλης και σε όλο το παραλιακό μέτωπο γυρίζουμε σελίδα σε διαδρομές στην αυθεντική φύση πιο ψηλά από το Καστέλι και κάνοντας την περίμετρο του νησιού (περίπου 25 χλμ.). Ο Λευτέρης ήταν ο ειδικός για το μέσο που επιλέξαμε (ποδήλατο, μηχανάκι, γουρούνα). Χρόνια στη δουλειά με το ίδιο μεράκι, την ίδια πάντα σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Στο μαγαζί, που βλέπει προς το Δημαρχείο των Σπετσών πηγαίνοντας προς Κουνουπίτσα μας καλωσόρισε με την Ελένη, φροντίζοντας οι μέρες μας να κυλούν χωρίς έννοιες μαζί με τους τροχούς, που έχουν συντηρήσει και επιμεληθεί για εμάς (τηλ. 22980.73584, e-mail: lefterismoto@yahoo.gr).Μια στάση για μια αρχοντική καλησπέρα μας έφερε στην επιβλητική εξώπορτα του “Mare Monte” με οικοδέσποινα τη Μαρία, που μας υποδέχτηκε ανάμεσα σε κήπους λεβάντας. Γνωρίζεις την κα. Ελένη, ψυχή του αρχοντικού από το πρώτο φως της ημέρας με γεύσεις και εικόνες. Εκεί βρίσκεται και η Φωτεινή, να δείξει αληθινό ενδιαφέρον με ένα από τα ευγενικότερα χαμόγελα, που θα μπορούσες να γνωρίσεις. Ένα από τα βράδια στο νησί, ο Γιάννης φρόντισε για το καλύτερο τραπέζι στη “Μπουμπουλίνα”. Σχεδόν 20 χρόνια στον αστερισμό της γεύσης με θαλασσινά και κρεατικά, χαιρετά τους επισκέπτες, που έρχονται στο λιμάνι των Σπετσών, αμέσως μόλις φθάνουν στη Ντάπια και ξεκινούν με κατεύθυνση προς τον Άγιο Μάμα. Παγωμένο ούζο, συνοδεία φρεσκοτηγανισμένου, τραγανού καλαμαριού αγκάλιασαν την καλοψημένη στήρα, που καθαρίστηκε αριστοτεχνικά επί τόπου, για να μας φέρουν ως τις πρώτες ώρες της επόμενης ημέρας. Στον διαγωνισμό της γεύσης έπαιξαν με επιτυχία οι γαρίδες σαγανάκι και η μοναδική πατατοσαλάτα. Η εναλλαγή των ημερών επιβάλλει αλλαγή και στις καθημερινές συνταγές. Πάσχα Ελλήνων σε πλήρη εξέλιξη με νότες διεθνοποίησης και ευγένειας. Η επικοινωνία με τη Rossella στα ιταλικά στάθηκε η αφορμή για την κράτηση ενός υπέροχου τραπεζιού στο εσωτερικό του νεοκλασικού των αρχών του 1800,  όπου στεγάζεται το εστιατόριο “Ορλώφ”. Ο Χρήστος μυεί τους επισκέπτες στις αυθεντικές ελληνικές γεύσεις, που κορυφώθηκαν παραμονές του Πάσχα, με το Αναστάσιμο Δείπνο του Μεγάλου Σαββάτου.

Εκτός από την πιατέλα τυριών και την εκλεπτυσμένη γεύση της σαλάτας, ξεχώρισαν η παραδοσιακή μαγειρίτσα σε γεύση “σαν στο σπίτι μας”. Δεν θα μπορούσε να λείπει από το τραπέζι το σιγοψημένο αρνάκι με τα μυρωδικά, με κρύο μοσχάτο Λήμνου για τίτλους τέλους στην κορυφαία έκφραση μια εορταστικής καληνύχτας. Πάσχα στο νησί, Πάσχα στο κύμα και ανήμερα την Κυριακή, ο Νίκος, ο Κώστας και η ομάδα τους είχαν ήδη ρυθμίσει όλες τις λεπτομέρειες για την πιο γευστική θαλασσινή αύρα της ημέρας στο “Καΐκι Beach Club”. Στην οργανωμένη πλαζ μπροστά από τις εγκαταστάσεις της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής, στήθηκε το πιο λευκό σκηνικό σε κόκκινο κοντράστ Πασχαλιάτικων αυγών. Το τσούγκρισμα  διαδέχθηκαν πιτάκια με καραμελωμένα κρεμμύδια, ξινομυζήθρα, καπνιστό ψαρονέφρι και η πικάντικη σαλάτα με κοτόπουλο. Μια ξεχωριστή ραπανοσαλάτα ενορχήστρωσε τις γεύσεις με πατάτες γεμιστές με κιμά και τυριά πριν το παραδοσιακό κοκορέτσι και το αρνί σούβλας. Γλυκό κρεσέντο στη μαεστρία του μαγειρέματος ήταν το γαλακτομπούρεκο με κανέλα και σως τεντούρας και το σαραγλί με σοκολάτα και πορτοκάλι. Οι ακουστικοί πόροι συντονίστηκαν με τις μουσικές μίξεις και ο αμφιβληστροειδής ανταποκρίθηκε στο τιρκουάζ κάλεσμα του νερού, όταν φθάσαμε στα beach beds κάτω από τις καλαμωτές, που βρίσκονται στα δεξιά της παραλίας. Στις υπηρεσίες που ξεχώρισαν το beach massage και τα προσωπικά κουτιά φύλαξης αντικειμένων με κλειδί, που βρίσκονται στη διάθεσή σου όταν τα θελήσεις. Η αυλαία των εορταστικών εκδηλώσεων έπεσε με την καύση του Ιούδα, ένα έθιμο που από τις γειτονιές μεταφέρθηκε στην Πλατεία Ποσειδωνίου και γίνεται παραδοσιακά το βράδυ της Κυριακής του Πάσχα. Το έθιμο-δυναμίτης συντονίζει στον ρυθμό των πυροτεχνημάτων όλο το νησί και την απέναντι Αργολική ακτή, καλά οργανωμένο από την Τζιμανοπαρέα σε συνεργασία με τον Δήμο Σπετσών. Οι επιλογές για το φετινό Πάσχα στο νησί ήταν πραγματικά πολλές. Όταν όμως η ομορφιά συμπυκνώνεται σε ένα post, περιορίζεσαι να αναφέρεις όσα επισκέφθηκες στα λίγα 24ωρα του Σπετσιώτικου αέρα με τη δέσμευση να επανέλθεις με ακόμα περισσότερα tips, που αξίζει να αναφερθούν για τα μέρη, τους ανθρώπους, τις υπηρεσίες που προσφέρουν σε αυτή τη γωνιά του Αργοσαρωνικού. Από τη μία άκρη ως την άλλη, από το Λιοτρίβι, το Μουράγιο (τηλ. 22980.72387) και τον Ταρσανά έως την Ακρογιαλιά, τον Πάτραλη και το Νερό της Αγάπης μέχρι την παραδοσιακή ταβέρνα στον όρμο της Ζωγεριάς. 

Στα παιδικά χρόνια, οι εβδομάδες στο νησί άφηναν στον ουρανίσκο εκείνη τη γεύση κοκκινιστού στη Ζωγεριά, αλλά και την αξέχαστη τη δροσιά στα νερά της Αγίας Παρασκευής, την εικόνα από τα βραδινά ψαρέματα και τον ήχο από τα πυροτεχνήματα της Αρμάτας, που πάντα σηματοδοτούσαν την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Και πάντα θα γυρνούσες εκεί. Στο νησί, που έκανε διακοπές η οικογένεια του παππού και της γιαγιάς για να θυμηθείς όλες εκείνες τις διηγήσεις του θείου από τη Σπετσοπούλα και τις κοσμπολίτικες ιστορίες από τα ταξίδια της “Κρεολής” του Νιάρχου. Αν οι άνθρωποι που τόσο αγάπησες δεν είναι πια εδώ σήμερα, έχεις άλλους τόσους λόγους να δημιουργείς νέες must-live ιστορίες στους τόπους αυτούς. Και με λογική και ευαισθησία, το σήμερα στο νησί να σηματοδοτεί το ξεκίνημα της δικής σου οικογένειας… και όλα καταγράφονται στο DNA του ταξιδευτή. Η νοσταλγία για το προηγούμενο, η λαχτάρα για το πρωτόγνωρο και η ωδή στο καινούργιο τροφοδοτούν με πάθος το όνειρο και τη σπουδή για ένα αληθινό ταξίδι. Σε κάθε επόμενο, προχωράμε μπροστά με την αίσθηση ότι επιστρέφουμε πίσω, σε εκείνα όλα που είδαμε πρώτη φορά.  Ίσως γι’ αυτό να αγαπάμε τα ταξίδια…